Ze schizofrenii da się wyjść. Co do tego nie mam żadnych wątpliwości.

Odkryłem, że sposobem na uwolnienie się od tej choroby jest jasne poczucie celu w życiu. Cel ten powinien być jasno zdefiniowany.

Viktor E. Frankl, znany i światowej sławy psychiatra, autor bestsellerowej książki „Człowiek w poczuciu sensu” a także twórca logoterapii (jednej ze szkół psychoterapii) pisał, że cele w życiu można podzielić na trzy kategorie:

Pierwsza, to oddanie się jakiejś sprawie, jakiejś dziedzinie życia, w tym także twórczości.

Druga, to poświęcenie się jakiejś osobie, która się kocha.

Trzecia kategoria, to świadomie i z godnością przeżywane cierpienie.

Dobre jest, gdy cel jaki sobie obieramy (jeśli chodzi o pierwszą kategorię wg Frankla) jest czymś, co nas ekscytuje. Coś co lubimy, co kochamy robić. Mogą to być nowe studia, gra na instrumencie, malarstwo, sztuka gotowania w kuchni, poświęcenie się jakiejś sprawie czy wykonywana z poczuciem sensu praca. Coś, co nas ekscytuje, pasjonuje, interesuje, co nadaje naszemu życiu sens.

Warto pamiętać, że tak wielkiego znaczenia nie ma sam sukces, czyli dojście do celu, co droga, jaką do niego dążymy.

Celem może być zarówno świadoma opieka nad drugą osobą, jak staranie się być coraz lepszym w sztuce gotowania.

Drugą, obok celu sprawą, która uwalnia nas od choroby jest poczucie tożsamości. Utożsamianie się z czymś, z jakąś sprawą, nadaje naszemu życiu sens.

Może to być utożsamienie się z osobą, z wyuczonym zawodem, pewną umiejętnością, jaką posiadamy czy wykonywaną pracą.

Poczucie tożsamości jest ważne przy wychodzeniu z choroby.

Życie z poczuciem celu, z utożsamianiem się oraz poczuciem przynależności sprawia, że nabiera ono kolorów, pasji, sprawczości, otrzymuje nowy zastrzyk energii, a przede wszystkim nabiera sensu.

Jasny cel w życiu oraz poczucie tożsamości uwalniają od schizofrenii.